(۲۴ بهمن ۱۳۹۰) طی هفته های اخیر مرکز اسناد حقوق بشر ایران گزارشات متعددی از فشار روز افزون مقامات بر روی دانشج.یان و استادان دانشگاه در کردستان ایران دریافت کرده است. در کنار فشار بر روی این گروه در آذربایجان، گزارشات اخیر حاکی از روند مداوم و مشکل زای ارعاب اساتید و دانشجویان در ایران است.
دیروز در ۲۳ بهمن ۱۳۹۰، یک دانشجوی کُرد مریوانی به نام سوران دانشور از اعضای شورای مرکزی اتحادیه دمکراتیک دانشجویان کُرد که تابستان امسال همراه چندین تن دیگر از اعضای این تشکل دانشجویی کُرد بازداشت شده بود و بعدا با تودیع وثیقه از زندان آزاد شده بود، از سوی شعبه ۱ دادگاه انقلاب شهر سنندج به اتهام تبلیغ علیه نطام به یک سال حبس به مدت دو سال تعلیق محکوم شده است. از تابستان تا کنون، تعداد زیادی از اعضای این اتحادیه دستگیر و روانه ی زندان شده اند.
در همان روز که دانشور محکوم شد، ۳ دانشجوی دیگر کُرد دانشگاه پیام نور مریوان به نامهای ژیار سلامتیان دانشجوی رشته حقوق، اسماعیل روانگرد دانشجوی رشته جغرافیا و عزیز تاجیک دانشجوی رشته علوم اجتماعی دانشگاه پیام نور مریوان از سوی اداره اطلاعات این شهر احضار و برای چندین ساعت مورد بازجویی و تهدید قرار گرفتند و بعدا آزاد شدند. لازم به ذکر است پیشتر نیز ژیار سلامتیان و دانا لنجابادی دانشجوی اقتصاد کشاورزی دانشگاه پیام نور، در تاریخ ۲۵ دی ماه از سوی ستاد خبری اداره اطلاعات شهر مریوان احضار شده بود و برای چندین ساعت (از ۱۲ ظهر تا ۲ صبح) مورد بازجویی و تهدید قرار گرفته بود. این دانشجویان به دنبال برگزاری تجمعی اعتراضی در این دانشگاه در راستای محکومیت ارتش ترکیه در کشتار ۳۴ شهروندان کُرد مرزنشین، از سوی اداره اطلاعات این شهر مورد احضار و تهدید قرار گرفته بودند.
همچنین از سرنوشت دو معلم و یک دانشجوی کُرد دیگر مریوانی اطلاعی در دست نیست. روز چهارشنبه مورخ ۵ بهمن ماه نیروهای اداره اطلاعات شهر مریوان دو معلم کُرد به نامهای رزگار و مظفر شریفی اهل روستای ” لنج آباد ” از توابع شهر مریوان و آرام فرجی دانشجوی دانشگاه پیام نور مریوان را بازداشت کرده بودند.
ماردین ( خالد ) ایوازه دانشجوی رشته حقوق دانشگاه پیام نور مریوان نیز علی الرغم گذشت نزدیک به یک ماه از بازداشتش و قول مسولان امنیتی به آزادی وی در طول روزهای گذشته، همچنان در بازداشتگاه ستاد خبری اداره اطلاعات این شهر بسر می‌برد.
مواردی که از سوی دانشجویان کرد منتشر می شود و گردهم آیی های آنان به شدت از سوی ماموران دولتی زیر نظر گرفته می شود. بر پایه ی شهادت نانه های گرفته شده از سوی مرکز اسناد حقوق بشر ایران در سال های اخیر “حراست” که بال اطلاعاتی دانشگاه به حساب مس آید برای فعالان دانشجویی کرد پرونده تهیه می کند.
دانشجویانی که مشکوک به حرکت های “خرابکارانه” باشند، سپس جدا شده و به دست کمیته ی انضباطی یا ناچار به تغییر دانشگاه خود می شوند (معمولا دانشگاه های خارج ار کردستان) یا از دانشگاه اخراج می شوند. این اخراج ها تاثیر بازدارنده و تکان دهنده ای بر کلیه ی بدنه ی دانشجویی دارند و سایرین را از شرکت در سازمان های دانشجویی کردی باز می دارند.
علاوه بر اخراج دانشجویان، عوامل دولتی بر دانشگاه ها فشار می آورند تا نشریات دانشجویی را ببندند و سازمان های دانشجویی را منحل کنند. در موارد افراطی، دانشجویان به خاطر فعالیت های دانشجویی دستگیر و زندانی می شوند.