محکوم کردن بیست و دو نفر از اعضای جامعه بهایی شیراز به‌مرگ در سال ۱۳۶۲ به‌دلیل امتناع از تکذیب دین‌شان منجر به‌بزرگترین اعدام جمعی بهاییان ایران بعد از انقلاب اسلامی ایران شد. بسیاری دیگر از اعضای این جامعه نیز زندانی و متحمل بدرفتاری شدند. جامعه‌ای در تنگنا نمایانگر رفتار اولیای امور در جمهوری اسلامی ایران نسبت به‌دیانت بهایی است. این گزارش همچنین عدم انعطاف و تحمل جمهوری اسلامی نسبت به‌دیانت بهایی را افشا می‌کند و به الام جامعه‌ای که تاکنون در تنگنا گذاشته شده است، چهره‌ای انسانی می‌بخشد.
دانلود پی دی اف