در این مقاله خانم لورا دیکینسون، استاد و رئیس مرکز حقوق و روابط بین المللی دانشگاه ایالتی اریزونا، دادگاه های ترکیبی و پیامد های مثبت آن را در عدالت جهانی با توجه به نمونه کوزو که برای رسیدگی به پرونده‌های جرایم جنگی، نسل‌کشی و سایر فجایع دسته‌جمعی در سال ۱۹۹۹ تأسیس شد بررسی می کند. سپس به بعضی از فواید و اشکالات این دادگاهها می پردازد و این امر را ارزیابی کند که تا چه اندازه دادگاه ترکیبی در کوزو در انجام تعهدات خود موفق بوده است. در آخر به روشهایی که ممکن است دادگاههای ترکیبی به عنوان مکمل دادگاه کیفری بین‌المللی [ICC] محسوب شوند می پردازد و استدلال می کند که دادگاههای ترکیبی نباید به عنوان جایگزین دادگاه بین‌المللی یا داخلی نگریسته شوند، چون این دادگاه ها مکمل هر دو هستند.
Copyright (c) 2003 New England School of Law, New England Law Review, Summer, 2003, 37 New Eng.L. Rev. 1059